Kalte psiko-fisiko eta moralen lesioagatiko kalte-ordaina

   Administrazio Publikoak adldekiko arrisku psikosozialak eta prebentzio-neurrien zaintza  eza

    Langileak prebentzio-neurrien eskaera aurkeztu zien Udalari eta prebentzio-zerbitzuei, arduradunak laneko jazarpena jasan zezakeelakoan. Arduradunak indarkeria psikologikoko egoerak eta portaera desegokiak izan dituela azaldu zuen. Adierazi zuen, halaber, lanaren antolaketan hutsuneak zeudela, eta lanpostuen erantzukizunen zereginak ez zirela zehaztu, eta beharrizan pertsonalak dimentsionatu zirela. Adierazi zuen gertakari horiek langileen arteko tentsioak eta gatazkak eragiten zituztela. Aldi baterako ezintasun-egoeran egon zen, antsietateagatik.

     Udalak ezagutzen zuen iraupen luzeko gatazka larri bat zegoela, baina ez zen neurri bakar bat ere hartu hura eteteko. Horrek kalte larria eragiten zion langilearen osasunari, eta  baja medikoa behin baino gehiagotan hartu behar izan du, eta tratamendu farmakologikoa eta psikoterapia-tratamendua behar izan ditu

       Laneko Arriskuen Prebentzioari buruzko Legearen 14.1 artikuluak ezartzen du langileek eskubidea dutela laneko segurtasunaren eta osasunaren arloan babes eraginkorra izateko, eta horrek esan nahi du, beren segurtasuna eta osasuna bermatzeko neurriak hartzeko eskubidea izateaz gain, neurri horiek eraginkorrak izan behar dutela. Babes-eginbehar hori, era berean, herri-administrazioen eginbeharra da, beren zerbitzura dauden langileei dagokienez.

    Enpresaburua langileen segurtasunaren eta osasunaren bermatzaile bihurtzen da, laneko alderdi, egoera edo baldintza guztietan. Ondorioz, enpresaburuak langileen segurtasuna eta osasuna babesteko beharrezkoak diren neurri guztiak hartu behar ditu, prebentzio-jardueraren etengabeko jarraipena eginez, saihestu ezin izan diren arriskuak identifikatzeko, ebaluatzeko eta kontrolatzeko jarduerak eta dauden babes-mailak etengabe hobetzeko, babes-neurriak lana egitean eragina duten inguruabarrek izan ditzaketen aldaketetara egokituz.

    Arriskua identifikatuta, horri heldu behar zaio arrisku horiek saihesteko, borrokatzeko edo murrizteko, 15artikuloa  beste tresna bat da, hau da, prebentzio-jardueraren plangintzan. Enpresaburuak plangintzan jasotako prebentzio-jarduerak benetan gauzatzen direla ziurtatu behar du, eta plangintzaren etengabeko jarraipena egin behar du.

   Egiaztatuta geratu da kausazko lotura dagoela aipatutako ez-betetzeen (auzi-jartzailearen lanpostuko harreman pertsonaletatik eratorritako arriskuaren ebaluaziorik eza eta arrisku horri buruzko neurririk ez hartzea) eta demandatzailearen osasun mentalaren kaltearen artean. Eta hori hainbat arrazoirengatik. Administrazioak prebentzioaren arloan garatu ez dituen jarduera horiek, adierazi zen bezala, arriskua saihestu edo murriztera bideratuta zeuden, hain zuzen ere. Arriskua bazegoen, eta larria eta litekeena zen gauzatzea. Oso larria zen, bilakaera luzea izan zuelako, eta litekeena zen, alerta-zantzuek gora egin zutelako: kexak, salaketak, komunikazioetan islatutako ezinegona. Toki-administrazioaren pasibotasuna, arrisku psikosozialaren ebaluazio osoa eta zuzena egiteko eta esku hartzeko neurriak hartzeko, kasualitatez lotuta dago eskatzaileak jasandako osasun mentalaren murrizketarekin; izan ere, hasitako pairamen psikikoa saihestu edo arindu zitekeen, aipatu gabeko prebentzio-araudia bete izan balitz.

Bilboko Lan Arloko 12 zenbakiko Epaitegiak partzialki baiesten du ONDARROAKO UDALAREN aurka aurkeztutako demanda, eta

Adierazten du erakundeak  "segurtasun-zorra eta 15 EE. urratu dituela

Langilea 51.021,16 euroko kalte-ordaina ematera kondenatzen du demandatua, kalte psikiko-fisiko eta moralen lesioagatik.

Demandatua LAPLren 14. artikuluaren arabera beharrezkoak diren prebentzio-neurriak hartzera kondenatzen ditu.